Pierwszy, odnotowany w historii przekaz o Atlantydzie zawdzięczamy Platonowi i pochodzi on z przełomu IV i V wieku przed naszą erą. Późniejsze opisy są wtórne do przekazu Platona, tak więc tylko ten uznać można za źródło. Filozof ten utrzymywał, że zawdzięcza informacje o niej ustnym przekazom przechowywanym w rodzie Solona. Jako, że Solon żył 100 lat przed Platonem, a już w jego czasach Atlantyda musiała stanowić przeszłość. Należy więc założyć, że zatonęła co najmniej 700 lat przed naszą erą.
O Atlantydzie dowiadujemy się, że była rozmiarów Libii, Afryki (współczesna Tunezja) i Egiptu razem wziętego. Mieściła się za Słupami Heraklesa. Dzieliła się na dziewięć królestw, które współistniały w harmonii. Ich władcy podbili cały dostępny sobie świat i dążyli do dalszych podbojów, zostali jednak pokonani przez Ateńczyków. Kontynent był górzysty, bogaty w lasy i metale.
Ponadto żyły tam słonie. Czytaj dalej
W minionym dziesięcioleciu doszło do walki o koronę gier 4X. W szranki stanęła bardzo silna konkurencja. Tak więc swej pozycji broniła nieśmiertelna seria Civilisation, z dalekiej Francji przybyły nowatorskie tytuły Endless, a z grobu powstał Master of Orion. Byli też pomniejsi konkurenci. Walka szybko przeniosła się w kosmos, a jej zwycięzcą okazał się tytuł, który jednocześnie posiadał opinię najbardziej nieprzystępnego i najbardziej skomplikowanego ze wszystkich. Czyli Stellaris.
Dwa minione miesiące były obfite w lekturę, acz niestety nie w przeczytane książki. Tych ostatnich udało mi się bowiem ukończyć jedynie cztery. Za to były to książki bardzo dużego ciężaru gatunkowego. Jedna z nich bowiem liczyła sobie 1088 stron, a druga aż 1295 stron. I to właśnie zmaganiu z tymi kolubrynami należy przypisać mój brak czytelniczych sukcesów w ostatnich czasach.
Bo nie przyniesie mu to żadnej sensownej korzyści materialnej. George R. R. Martin debiutował w roku 1977 powieścią Światło się mroczy. Od tamtego dnia do roku 2011 udało mu się sprzedać łącznie 9 milionów książek. Mówimy tu o pięciu tomach Pieśni Lodu I Ognia, siedmiu innych powieściach oraz kilku zbiorach opowiadań.
Dawno, dawno temu, bo w czerwcu roku 2002 podłączono mi Internet. Było to sławetne SDI, czyli świadczona przez Telekomunikację Polską SA (spółkę, którą podówczas wszyscy nienawidziliśmy bardzo), pionierska podówczas usługa „Szybki Dostęp Do Internetu”. Prawdę mówiąc nie była ona specjalnie szybka, gwarantowała bowiem ledwie 112,5 kb/s. W sumie, to nie do końca rozumiem po co nam ten cały Internet był podówczas potrzebny.
Low i Dark Fantasy są, obok YA jednym z najchętniej pisanych ostatnimi czasy podgatunków fantastyki. W zasadzie gdzie nie spojrzeć, tam ktoś pisze albo wydaje jakąś książkę o ponurych najemnikach.
Słowa te pochodzą z książki Całkiem zwyczajny kraj: Historia Polski bez martyrologii napisanej przez Briana Portera-Szultza, eksperta od historii Europy Środkowej wykładającego na uniwersytecie w Michigan. Wbrew pozorom i śmieszkom złośliwców książka nie składa się wyłącznie z pustych kartek (które powinny pozostać po odsączeniu martyrologii z naszych dziejów), a jest tam całkiem sporo treści.
Właśnie, że mogę… I mam do tego naukowe narzędzia. Czy też raczej: teoretyczne podstawy, by opierać się na przesłankach i spekulować. Co w sytuacji, gdy znajdujemy się w sytuacji niepewności musi wystarczać.
USA to bardzo ważny kraj na mapie kulturowej świata. Teoretycznie jest to państwo zbudowane na podstawach europejskich, tak więc nie powinno odbiegać specjalnie od znanych nam podstaw. Faktycznie jednak państwo to posiada kilka elementów poważnie różniących jego kulturę od „naszej”. Jednym z nich jest duża reprezentacja w społeczeństwie mniejszości narodowych i rasowych. Drugą: ważna rola, jaką w owym społeczeństwie pełnią wyznawcy protestantyzmu i to w odmianach rzadko spotykanych na kontynencie. Wyznawcy tych religii posiadają odmienne od katolickiego myślenie o wielu kwestiach i inną mentalność. Rzutuje to w wielu aspektach na obraz społeczeństwa i akceptowalne normy po dziś dzień. 
W dniach 2 do 4 czerwca udałem się w Beskid Niski na wielką przygodę, by walcząc z siłami przyrody i niebezpiecznymi ludźmi przemierzać je za pomocą swego wiernego roweru.
Fanboj i Życie 