Gry strategiczne fantasy – taka obserwacja:

Zauważyłem (a w zasadzie to zwrócono mi nań uwagę) w ostatnim czasie ciekawą zależność. Otóż: żadna ze strategii fantasy, które miały w miarę klasyczny, tolkienowski (tzn. z elfami, smokami i krasnoludami) świat, a którą uważałem za dobrą tak naprawdę nie czyni z tych ras osobnych stronnictw (tzn. nie można grać stronnictwem orków, niziołków etc.). W większości z nich mieliśmy tak naprawdę do czynienia albo z bardzo małym wyborem ras, albo też z międzyrasowymi koalicjami…

No spójrzcie:

Reklamy

Oświadczenie w sprawie „w październiku rzucam pracę i żadna siła mnie nie powstrzyma”:

No więc… Pierwszego albo drugiego grudnia. I wtedy żadna siła mnie nie zatrzyma. Na razie powstrzymuje mnie zemsta. W grudniu natomiast będę mógł dokonać większych zniszczeń.

Piszę te słowa, bowiem pochwaliłem się swoim zamiarem zdecydowanie zbyt dużej ilości ludzi. Otóż: cały czas mam zamiar odejść z pracy i zostać kapitalistą. Niemniej jednak pewne krzywdy muszą zostać pomszczone i muszę zrobić to Ja.

Władca Pierścieni – patrzcie co sobie kupiłem:

Tak a propos nostalgii…

Będąc w Lublinie wszedłem sobie do antykwariatu przy Jasnej i tam sobie one po prostu leżały. Wziąłem je więc do rąk i zaniosłem do kasy. Ajentka, nie mając pojęcia, co trzymam w ręce zaproponowała mi nabycie innego wydania, które miała na składzie (zniszczonego późno-Łozinę w twardej oprawie). Zdecydowałem się jednak na te.

Nostalgia – jak używać?

Lektura nowego Kawaii zachęciła mnie do rozważań nad jedną z najpotężniejszych sił kultury popularnej: nad nostalgią.

Spojrzenie na nostalgię różni się w zależności od człowieka. Przez niektórych używana jest wręcz jako epitet (co świadczy IMHO tylko o słabym zrozumieniu tej materii). Inni mają je w większym poważaniu, rozumieją bowiem, że tym, co tak naprawdę rozrywka robi, jest sprzedawaniem stanów emocjonalnych. Nostalgia, będąca tęsknotą za tym, co dawne i utracone jest jednym z takowych stanów.

Byłem we Wrocławiu i udało mi się wrócić:

W ostatni weekend lipca los rzucił mnie z różnych powodów do ukraińskiej kolonii, na polskich, poniemieckich ziemiach odzyskanych, czyli do starożytnego, lechickiego, królewskiego miasta Breslau. Powody dla których tam pojechałem były różne, a jako, że zamieszane w nie były osoby trzecie, to nie będę o nich opowiadał, by nie powstały plotki. Faktem jest, że byłem w Breslau po raz czwarty, czy piąty w życiu, lecz tym razem postanowiłem swej bytności nie ograniczać jedynie do zwiedzania dworca kolejowego.

Nowe Kawaii – wrażenia:

Już krótka lektura nowego, „wskrzeszonego” Kawaii udowadnia nam, że trzyma ono standard, jaki wyznaczyło sobie w dawnych czasach i to raczej uparcie. Magazyn jest mentalnie osadzony tak mocno w latach 90-tych, że można by uwierzyć, iż numer, który dostaliśmy do rąk leżał od dwudziestu lat na dysku twardym u Mr. Jediego. Potem ktoś postanowił go wyciągnąć, troszeczkę zaktualizował i wydrukował. Od tamtej pory w magazynie bowiem niewiele się zmieniło.

Tak więc…

Expanse: różnice między serialem, a książką (część 2: Wojna Kalibana)

Pora na drugą część zestawienia różnic między filmową, a książkową wersją Expanse. O ile w wypadku pierwszego tomu różnice między obydwoma dziełami były symboliczne, ze wskazaniem na serial, który wiele rzeczy poprawiał, tak w drugim tomie ujęcie książkowe jest lepsze i w wielu wypadkach sensowniejsze.

Jednocześnie ingerencja w scenariusz jest znacznie większa. Twórcy przestali więc już dopowiadać, a zamiast tego opowiadają historię od nowa. Pojawiają się więc nowi bohaterowie i nowe postacie, a wiele wydarzeń zmienia swój wydźwięk.