Nowszy Secret Service: wrażenie z lektury

Jako, że Secret Service jest pismem na którym niemalże uczyłem się czytać (a z całą pewnością popadałem w nałóg czytania) nie mogłem odpuścić jego Ponownego Przyjścia. Tak więc od jakiegoś czasu nowy numer leży u mnie i jako, że zdążyłem się z nim już zapoznać dzielę się swoimi wrażeniami.

Owe wrażenia trudno opowiadać bez porównania z kontekstem, czyli konkurencją. Jako, że w czasach, w których żyjemy na rynku znajduje się jedno, godne tego miana pismo o grach komputerowych, to właśnie z CD Action będę go porównywał. Tak więc ucieczka od porównania jest niemożliwa.

Cena:

Secret Service kosztuje 14.50, CD-Action 15.99, cena jest więc podobna. Złotówka różnicy, w szczególności dla ludzi, którzy potrafią wywalić kilka stów na zabawki nie jest warta uwagi. Obie gazety mają więc mniej-więcej taki sam stosunek ceny do wartości: są drogie. Werdykt: -1 dla obydwu.

Układ i prezencja tekstów:

Obydwie gazety mają podobny układ tekstów. Zaczynamy od nowości, których w Secret Service jest akurat niewiele. Zamiast nich otrzymujemy relację z targów i wizyty na ranczu George Lucasa, co moim zdaniem jest wyborem szczęśliwym: przynajmniej człowiek nie traci czasu na ponowne czytanie reklam, bardzo podobnych do tego, co widział już w Internecie. Następnie przechodzimy do recenzji, które w obydwu pismach zajmują około 20 stron. Reszta obydwu magazynów, czyli około 60 stron poświęconych jest publicystyce, części redakcyjnej i podobnym.

Nie będę owijał w bawełnę: podoba mi się to umiarkowanie. W dawnych czasach, jak człowiek kupował gazetę komputerową to była ona w w większości poświęcona grom. Osobiście wolałbym więc proporcję odwrotną i skupienie się głównie na obecnych na rynku programach niż publicystyce i nowościach.

Nie podoba mi się też brak ocen w formie cyferek lub gwiazdek. Oceny zawsze pełniły dla mnie wyznacznik wartości tekstu, pokazując mi, czy daną recenzję warto czytać czy nie (zwyczajnie szkoda życia na czytanie o crapie). Etykietki typu Early Acces i Exlusive także powinny być bardziej wyróżnione: zdążyłem przeczytać numer dwa razy, zanim w ogóle się zorientowałem, że coś takiego w nim jest.

Mocną stroną Secret Service jest natomiast layout, w szczególności jeśli porównamy go z chaotyczną i bałaganiarską warstwą graficzną CD-Action.

Werdykt: -1 dla obydwu.

Dobór gier:

Pod względem doboru recenzowanych gier bardziej podoba mi się Secret Service, niż w ostatnim numerze CD-Action jaki kupiłem (7/2014) Skupia się on głównie na grach kategorii B, co we współczesnych czasach najczęsciej oznacza gry bez marketingu. Dostajemy więc recenzje takich tytułów jak Child of Ligh, Broken Age i Broken Sword 5 czy Tales of Two Brothers. Położenie środka ciężkości na tą tematykę wydaje mi się dobrym pomysłem, w szczególności, że często są to tytuły o których trudno usłyszeć. Niemniej jednak ocenianie pisma na tej podstawie jest karkołomne, wszystko bowiem w tym temacie zależy od tego, jakie gry w danym okresie się ukażą. A te mogą być przecież lepsze i gorsze. Werdykt: Nierozstrzygalne.

Dobór tekstów:

Teksty publicystyczne w Secret Service wydają mi się ciekawsze od tych w CD Action, przeczytałem ich zdecydowanie więcej, co więcej w CD-Action podobał mi się w zasadzie tylko przegląd telefonów komórkowych. W Secret Service natomiast odwrotnie: tylko tekst o przygodówkach mnie nie zaciekawił. Zwyczajnie za diabła nie rozumiem co ludzie widzą w tym gatunku. Tekst o X-Com świetny, choć to znów wrażenie subiektywne, gdyż kocham tą grę. „Graczu, zabiłeś już kogoś?” jeszcze lepszy, temat jest świetny, czytać można o nim bez końca. Cannon Fodder to miły powrót do dzieciństwa, lecz odnoszę wrażenie, że w tej gazecie jest trochę za dużo wspominek „Panie, jak drzewiej bywało”. „Quo Vadis Dungeons and Dragons” dla mnie, jako RPG-owca jest jeszcze lepsze. „Pięć dziewczyn, które wpłynęły na historię gier” jest świetnym tematem, jednak samo wykonanie tekstu już mu nie dorasta. „Namioty na księżycu” ponownie świetne, jakbym czytał Węglowego Szowinistę.

Ponownie jednak trudno coś konkretnego powiedzieć. Jednak nie jest trudno wymyślić i napisać świetny tekst. Trudno jest to robić raz za razem. Tak więc zobaczymy, co będzie dalej. Werdykt: Nierozstrzygalne.

Jakość tekstu:

Jeden z tekstów w Secret Service poświęcony jest serii Wolfenstein. Składa się szczęśliwie, bowiem w omawianym numerze 7/2014 analogiczny temat podejmuje CD-Action. Pozwala to na w miarę obiektywne porównanie realizacji tematu, które obie gazety sobie zadały.

Jeśli chodzi o styl, to redaktorzy Secret Service posługują się stylem znacznie prostszym i przy tym czystszym. Zdania są nieskomplikowane, rzeczowe, pozbawione efektownych chwytów, nieprzeładowane humorem. Ot po prostu gruntowna, profesjonalna analiza tytułu, bez bawienia się z czytelnikiem.

Redaktorzy CD-Action sprawiają natomiast wrażenie zmanierowanych do granic grafomanii. Forma zdecydowanie góruje tu nie tylko nad treścią, ale też nad tematem i nierzadko nad efektem końcowym. Skupieni bardziej na skomplikowanych, wielopiętrowych chwytach stylistycznych, nierzadko pozbawionych pointy dowcipach często tracą wyczucie, zacierają powiązania logiczne między akapitami, a nawet poszczególnymi zdaniami w tekście.

W tej sytuacji Werdykt może być tylko jeden: +1 dla Secret Service.

Brak płytki:

Nie jestem zwolennikiem płyty, jednak moja wrogość do tego gadżetu ma swoje źródło głównie w cenie, do której winduje cenę. Jednak przy jej obecnej wysokości trudno doszukać się jakichś zalet braku płyty. Werdykt: +1 dla CD Action.

Wynik:

Remis.

Jak się okazuje wszystkie wydawane na polskim rynku czasopisma o grach komputerowych reprezentują ten sam, równie wysoki poziom. Wskazanie którejś jako lepszej jest więc bardzo trudne, tym bardziej, że obydwie zdają się celować w inne nisze: CD-Action jest zadowolony ze swojego statusu dodatku do płyty, a Secret Service zdaje się będzie próbował zostać gazetą.

W zaistniałej sytuacji chyba najlepszym, co mogę zrobić jest kupować obydwa periodyki. Panująca na rynku wydawniczym nędza sprawia, że oznacza to, że będę kupował wszystkie, wychodzące u nas czasopisma o grach!