Przygniatający ciężar średniowiecznej zbroi: o rynsztunku i problemach z nim

5 lutego 2020 ktoś wrzucił na grupę Panie I Panowie, zagrajmy w RPG kilka filmików o tym, jak do replik pancerzy strzela się z łuków i broni palnej. Natychmiast wywołało to skomplikowaną dyskusję. Jedni argumentowali, że co z tego iż zbroja płytowa jest superodporna, jeśli noszący ją wojownik nie jest w stanie w niech chodzić. Inni w odpowiedzi wklejali filmiki na których odtwórcy fikali w swoich pancerzach pajacyki. Jeszcze inni porównywali ciężar zbroi z wyposażeniem współczesnego żołnierza.

Wszystkie argumenty łączyło jedno.

Nie za bardzo miały ręce i nogi.

1 stycznia 2200 roku Narody Zjednoczone Ziemi wyruszyły na podbój galaktyki…

Byliśmy dumną, egalitarną i pacyfistyczną cywilizacją, zrodzoną na trzeciej planecie orbitującej wokół pewnego słońca. Za sobą mieliśmy trudną przeszłość, pełną wojen, błędów i konfliktów. Przed sobą mieliśmy nieskończoną, gwieździstą pustkę. Początkowo szczęście zdawało się nam sprzyjać. Już w pierwszym odwiedzanym przez nas układzie natrafiliśmy na na zdatną do zasiedlenia planetę…

W piątym zdaliśmy sobie sprawę, że nie jesteśmy w kosmosie sami.

Jedna z planet orbitujących wokół pobliskiego słońca ongiś była zamieszkana, pokrywały ją bowiem liczne ruiny miast. Trwała tam też atomowa zima.

Czy dalibyśmy radę przeżyć w średniowieczu lub świecie fantasy?

Niegasnąca moda na itsekaie (oraz spory sukces wcześniejszych wpisów o surwiwalu) spowodowała, że zacząłem zastanawiać się nad tym, czy poradzilibyśmy sobie, gdyby Polskę, podobnie jak Japonię, dotknęła plaga wciągnięć do pseudośredniowiecznych światów fantasy.

Otóż: mam mieszane uczucia.

Przeczytane: styczeń 2020: Bakker, Correy i paru innych

W styczniu udało mi się łyknąć zaledwie pięć książek. Nie jest to fenomenalny wynik, ale zawsze mogło być gorzej. Tak więc w tym miesiącu kontynuujemy przygodę z podbojem kosmosu pióra Jamesa Coreya, kończymy naszą znajomość z cyklem Książę Nicości Scotta Bakera oraz rozpoczynamy znajomość z nową transzą Osprejów.

Fillery: o różnych rodzajach ekranowych trocin:

Oglądam sobie czwarty sezon Expanse i rozważam sobie o naturze i różnych rodzajach wypełniaczy czasu antenowego, jakie serwują nam różne telewizje.

Samo słowo „filler” oznacza „wypełniacz” i pochodzi z okresu dziejów telewizji łupanej, gdy poszczególne stacje nie były w stanie zapełnić ramówki treścią. Emitowano więc w nich różne, krótkie filmiki w rodzaju ujęć wytapiania stali, lepienia glinianych garnków czy bawiących się kotków.

Samuraj inny niż na filmach…

Bunzaemon Asahi (1674-1726), pomniejszy samuraj z hanu Owari był postacią zupełnie odmienną od tego, co widzimy oczyma wyobraźni mówiąc „samuraj” a jednocześnie prawdopodobnie typową dla swojej epoki oraz w ogóle japońskiej klasy wojowników. Pozostawił po sobie liczący 37 tomów dziennik, pisany przez 26 lat zatytułowany Omu Rochuki („Zapiski papugi w klatce”) pozwalający zajrzeć w myśli człowieka jego kondycji.

Czarni ludzie w średniowieczu i epokach podobnych:

Temat czarnej mniejszości w wiekach średnich, dzięki licznym produkcjom z Hollywood i Netlfixa budzi nieprzerwane dyskusje. Dziś zajmiemy się interesującym tematem: ilu przybyszów z Afryki na kontynencie faktycznie było w owych czasach w Europie, gdzie można było ich spotkać oraz jakie funkcje pełnili?

Zajmiemy się też pośrednią odpowiedzią na jedno z najważniejszych, związanych z historią pytań ostatnich miesięcy: co Murzyn robił na królewskim dworze Cintry?