Kultura wschodu i zachodu: różnice w percepcji zależnie od miejsca siedzenia:

W związku z jednym z ostatnich postów przyszła mi na myśl idea porównania, jak kulturę japońską zobaczyć można w kinie i grach pochodzących z zachodu, z tym, jak rysują ją dzieła (ze szczególnym uwzględnieniem anime) krajów dalekiego wschodu. Jest to temat dość rozbudowany i w zasadzie wdzięczny.

Patrząc bowiem na ujęcie wielu tematów, jak ninja, samurajowie czy kodeks etyczny zwany bushido zauważyć można, że Europejczyków fascynują w Japończykach zupełnie inne rzeczy, niż ci wydają się uważać za istotne we własnej kulturze.

Reklamy

Dlaczego lubimy grać w gry komputerowe?

Istnieje bardzo dobry sposób na znalezienie tematu na poczytny wpis: patrzyć, po jakich frazach czytelnicy, którzy trafiają na Twój blog. W moim przypadku, co jakiś czas powraca jedna fraza „dlaczego lubimy grać w gry”, pojawiająca się w różnych wariantach, często występująca wraz z takimi słowami jak „rozprawka” albo „wypracowanie”.

Trzeba pomóc młodemu pokoleniu, gdy to jest w potrzebie.

Dlatego dziś zajmiemy się tym problemem.

Tworzenie światów: kurs przyśpieszony część 2: Polityka (cykl „Razem napiszmy powieść fantasy”):

Dziś przejdziemy do czegoś, co oryginalnie miało być „krótkim punktem nr. 7”, a rozrosło się na prawie połowę tekstu. Do polityki.

Jedni jej nienawidzą, inni ją kochają. Niemniej jednak, za wyjątkiem robinsonady scena polityczna jest bardzo ważnym elementem wielu fikcyjnych światów. W prawdzie niektóre ją lekceważą (Conan, Ziemiomorze, Tolkien), jednak inne czynią z niej z niej główną oś fabuły.

Jak wygląda scena polityczna w tym świecie?

Projektowanie gier: Podstawy – dłuższe omówienie książki:

Jak pisałem przy okazji styczniowego raportu z lektury, „Projektowanie gier: Podstawy” jest pozycją która budzi moje bardzo mieszane uczucia. Z jednej strony można w niej przeczytać takie bzdury, jak te, które już omówiłem. Z drugiej: zawiera wiele, bardzo cennych i moim zdaniem trafnych rad, napisanych neutralnym, nastawionym na efekt tonem. O istnieniu wielu z omówionych w niej zjawisk nie miałem pojęcia, inne tylko podejrzewałem. Omówiła też wiele narzędzi, które będę mógł albo użyć w swoich własnych projektach, albo też wykorzystać przeciwko mym wrogom.

Tak więc ocena jaką jej wystawiłem to 1k6+4. Zależnie od tego, kto ją czyta i w jakim celu, to inne rzeczy w niej znajdzie.

Kara za legalność, czyli moja mama i kolekcja kina rosyjskiego:

Niedawno moja mama zaczęła się interesować dramatem rosyjskim. Jako, że nie jest to gatunek szczególnie mocno reprezentowany na Netfliksie, a pewne filmy mają dobre recenzje postanowiła sobie znaleźć je w sklepie, zamówić i obejrzeć. Jak postanowiła tak zrobiła.

Jednak ostatniego etapu planu nie udało jej się zrealizować.

Tworzenie światów: kurs przyśpieszony część 1: technologia, geografia, kultura, ekonomia (cykl „Razem napiszmy…”):

Dobra, dziś będzie o tworzeniu światów. Jak niektórzy pamiętają dawno temu obiecałem cykl o tym poświęcony, który jednak na razie nie powstał. Przerósł on bowiem moje moce przerobowe. Dziś zajmiemy się tą problematyką w skróconej wersji. Od razu powiem, że tekst ten w żaden sposób nie wyczerpuje tematu i wszystkich subtelności związanych z tworzeniem światów.

Studium korpogłupoty, czyli dlaczego Ernest Adams nie lubi fantasy:

Niedawno przeczytałem książkę pod tytułem „Projektowanie gier: podstawy” i mam wobec niej bardzo mieszane uczucia. Te odzwierciedla ocena jaką jej wystawiłem (1k6+4 w skali od 1 do 10). Ernest Adams jest wieloletnim pracownikiem Electronic Arts, korektorem merytorycznym był natomiast były kierownik Bethesdy, co samo w sobie może budzić wątpliwości co do jakości produktu. Niemniej jednak pozycja pozwala przynajmniej zajrzeć w głowę wrogowi.

Adams uważa, że istnieją trzy scenerie, które są w grach komputerowych nadużywane. Scenerie te to:

• II wojna światowa

• Science Fiction

• i europejskie średniowiecze

Niemniej jednak całą ramkę poświęcił innemu gatunkowi. Jest nim fantasy.

Problem polega na tym, że jego argumentacji żaden sposób nie da się objąć rozumem.

Dlaczego więc jej nie lubi?