Przeczytane w styczniu 2023: Janusz, Janusz, Brooks:

Styczeń był dla mnie przede wszystkim miesiącem wielkich, czytelniczych pożegnań, a nie świetnej lektury. Zaniosłem bowiem do antykwariatu około 40 procent swoich książek historycznych i popularnonaukowych. W większości tych bardzo słabych (jak np. Trzecia Rzesza Na Haju) oraz takich, z których wiem, że nie będę miał żadnego pożytku. Przy okazji wywaliłem też wszystkie przydasie, jakie stały na moich półkach.

Jeśli natomiast chodzi o lekturę, to nie była ona specjalnie rozległa. Składała się ona bowiem z zaledwie czterech książek. Do tego z boku szedł podręcznik do nowego Conana, ale jeszcze sporo czasu upłynie, nim zakończę jego lekturę.

Dlaczego grupy o książkach są takie upośledzone?

Niedawno miałem okazję oglądać dość gorszącą sytuację, która wywiązała się, gdy na jednej z facebookowych grup poświęconych fantastyce. Otóż: jeden z jej użytkowników (nawiasem mówiąc czytelnik tego bloga) pochwalił się, że do biblioteki trafiła mu się książka Sandersona. Jako, że książka była duplikatem, to „ocalił ją przed utylizacją”. Potem napisał, że nie podobała mu się i że to jego ledwie druga książka tego pisarza…

I mało go za to nie zlinczowali.

I to raczej jest norma nie tylko na tej grupie, ale na każdej, na której byłem.

Ogólnie te grupy na Facebooku powodują, że momentami wstyd przyznawać się do czytania książek.

Drapieżna kapitalizacja vs. Zwyczajny, papierowy erpeg:

Ostatnio swój czas wolny dzielę między Genshin Impact, a czytaniem podręczników do gier fabularnych. Genshin Impact to chińskie narzędzie szpiegowskie, zamaskowane jako azjatycka gra gacha, czyli zjawisko kojarzone z potwornie drapieżnymi strategiami wyduszania z graczy pieniędzy. I powiedzmy sobie szczerze: faktycznie są ci one drapieżne. Podręczniki do gier fabularnych, które czytam są natomiast dość standardowymi, współczesnymi przedstawicielami gatunku.

I tym, co mi się rzuca w oczy jest kontrast w sposobach, które wykorzystywane są do zarabiania na grze.

Czy czeka nas nowa katastrofa roku 1983?

Czym była katastrofa roku 1983? Otóż w roku tym, wskutek nadprodukcji kiepskich gier, wydawanych w złym stanie i często niedokończonych, rynek gier wideo przeżył tak gwałtowne załamanie, że omalże nie doszło do ich wymarcia jako medium. Jego wartość skurczyła się o 97 procent i przez wiele lat nie mogła powrócić do wcześniejszych rozmiarów. USA natomiast trwale straciło prowadzenie w wyżej wymienionej dziedzinie na rzecz Japonii.

Obecnie problemem nie jest jednak przemysł growy, a raczej filmowy. Czy możemy spodziewać się po nim równie gwałtownego zawalenia się?

Wszystkie problemy z Ziemiomorzem:

Ziemiomorze to jeden z najbardziej znanych cykli fantasy, a jego pierwszy tom: Czarnoksiężnik Z Archipelagu można stawiać wśród najlepszych książek XX wieku. Niestety, posiada on jedną bardzo poważną wadę: nie skończył się na pierwszym tomie. Przeciwnie, ma ich sześć, a im dalej w las tym jest tylko gorzej i gorzej…

Dziwna awantura o cycki:

Kilka dni temu przywieźli nam nową wystawę, zawierającą malarstwo różnych malarzy. Wśród tych znajdowało się całkiem sporo aktów. I wybuchł skandal (który jednak bardzo szybko wyciszono), bo na tych aktach były cycki! I cipki! I nawet włosy łonowe!

Dla mnie skandal ten jest nie do pojęcia, bowiem naprawdę nie sądziłem, że dziś, w dobie takiego rozwoju mediów filmowych widok cycków może jeszcze kogokolwiek szokować.

Najwyraźniej jednak dla części ludzi to za wiele.

Sztuczna inteligencja vs Prawdziwa głupota:

Czy potraficie sobie wyobrazić sytuację w grze strategicznej, gdy jeden z graczy (obojętnie AI lub człowiek) zaatakował drugiego, wdając się w długotrwałą wojnę na wyniszczenie, w efekcie czego udało mu się przesunąć granicę o dosłownie kilka kilometrów, tracąc między 1/6 a 1/3 swoich sił lądowych, więcej sprzętu, niż jest w stanie odtworzyć przez najbliższe 10 do 30 lat, w zasadzie został zepchnięty do roli kraju trzeciorzędnego i utracił jakiekolwiek szanse na osiągnięcie swoich celów operacyjnych, a mimo to nadal trwał uparcie w swoim uporze?

Czy czytaliście taką książkę? Komedie i farsy się nie liczą.

Słowem: czy widzieliście w jakimś dziele fikcji coś takiego, co obecnie dzieje się na Ukrainie?

Warhammer Cavilla: oj, to będzie porażka…

Wieść gminna niesie, że Henry Cavill będzie robił serial w uniwersum Warhammera 40.000 dla Amazonu. Muszę powiedzieć, że (mimo, iż akurat to uniwersum znudziło mi się już dość dawno temu), to ciekawi mnie, jakie rezultaty osiągnie. Ten projekt wymaga bowiem odwagi, wyczucia i ogromnego talentu. W rezultacie jest bardzo ryzykowny.

I niestety myślę, że jego realizacja nie skończy się pomyślnie.

Przeczytane: Grudzień 2022: Jedyny Pierścień, Czarnoksiężnik z Archipelagu i Age of Sigmar:

Grudzień był bardzo pracowitym pod względem czytelniczym miesiącem, udało mi się bowiem ukończyć 1 podręcznik do RPG (kolejny dodany został do tego tekstu, gdyż nie miałem sił zrecenzować go poprzednio), a do tego dochodzi 6 książek, co razem daje całkiem niezły wynik.

Tytuły te razem (oprócz jednego) też były bardzo dobre. Tak więc trafił się miesiąc pełen satysfakcjonującej lektury.

Czarnowidzenie na rok 2023:

Zazwyczaj kończyłem rok podsumowaniem. Prawdę mówiąc nie mam ochoty tego robić, gdyż miniony rok podsumować można jednym słowem. Słowo to zaczyna się od spółgłoski „ch” i uważane jest za obraźliwe. Drugi powód jest taki, że 31 stycznia uczestniczyłem w pogrzebie pewnej dość sympatycznej nauczycielki. Nie byłem z nią jakoś specjalnie zaprzyjaźniony, spotykałem ją raz na 2-3 lata, a upływ czasu sprawił, że kojarzyła już tylko, że byłem jej uczniem. Niemniej jednak była to bardzo pozytywna osoba. Zwykle robiłem też podsumowanie przeczytanych książek. Jego również nie będzie. Zebranie tego to strasznie duża robota, a pies z kulawą nogą tego potem nie czyta.

Zamiast więc tego skupmy się na roku 2023 i próbie przepowiedzenia przyszłości.

Mam za sobą już jedno, całkiem jak na takie rzeczy trafne proroctwo. A to więcej, niż większość wróżbitów. Więc do dzieła!

I obym się mylił!